«Suite Galicienne». Fotografías do bretón Claude Le Gall no Museo do Pobo Galego

(Premer na imaxe para agrandar o tamaño)
Veño de estar na inauguración oficial da fermosa exposición «Suite Galicienne», unha serie de fotografías do bretón Claude Le Gall (Plouescat, no Finistére, 1947), que acolle unha das salas do primerio andar do Museo do Pobo Galego dende hoxe, 12 de setembro, até o 28 de outubro.
Alén do presidente da Padroado do MPG, o historiador Justo Beramendi, acompañou e introduciu ao autor a cineasta, escritora e profesora de xornalismo Margarita Ledo Andión, quen tamén asina o texto do programa de man desta exposición. Nos seus últimos parágrafos sinala Margarita Ledo:
«Claude Le Gall leva anos fotografando Galicia. As aparicións e desparicións, os sinais que nos fan perdurar, o xeito de identificármonos con determinados rituais, o obxecto amoroso -esa bandeiriña pendurada no fío fonambular- que é tamén o rastro que recoñecemos no camiño de retorno á casa. O obxectivo de Claude Le Gall métese no interior do real por veces e confúndese coa textura cálida da besta e do pan. En ocasións fica estantío, nun ollar eterno e frontal, ou arrédase para que a luz se manifeste como o lugar onde as cousas, e a foto, suceden. Imaxes directas, imaxes que trazan entre elas un mapa de relacións que non precisa de pasar polo texto, é a man e a ollada dun fotógrafo que chega da Fisterra norde, da Bretaña, quen nos convida, canda ele, a mirar o noso país».
Co amigo antropólogo muxián Manuel Vilar dialogamos sobre varias das imaxes, de maneira especial as centradas na Costa da Morte, das que o fotógrafo bretón seleccionou para esta exposición varias fotografías de Camariñas, Muxía e Malpica de Bergantiños. Porén, aquí está representada boa parte da xeografía galega, da súa paisaxe, do seu mundo do traballo e das súas romarías (nestas ao dicir de Manolo Vilar hai certa ligazón coas propostas de Cristina García Rodero).
Non nos era allea a obra de Claude Le Gall, cuxo labor coñecemos através da revista Grial, 187, xullo-setembro 2010. Nese número o seu traballo viña acompañado dun texto da súa autoría do que salientamos as seguintes palabras:
«Eu nacín bretón, ao bordo do mar, na costa setentrional de Finistère, pero por veces penso que en lugar de se ter detido en Armórica, os meus ancestros, sen dúbida chegados de Cornualles ou de Gales, ben poderían ter continuado deica Galicia.
Antes de pisar terras galegas, dedicárame a fotografar durante varios anos a vida cotiá en Irlanda, antes de que o desenvolvemento económico dos anos 90 modificase considerablemente o país. En Galicia atopei unha atmosfera semellante, que me lembraba a Bretaña da miña infancia.
Desde aquel ano de 1987 ata hoxe puiden comtemplar moitos cambios en Galicia: a apertura ao turismo de masas, por exemplo. No entanto, as tradicións mantéñense vivas e a hospitalidade dos galegos apenas mudou. Iso é o que me fai volver case todos os anos».
Nesta páxina persoal podemos ollar moitas das súas fotografías, mais chamamos a atención sobre a serie que adicou aos traballos e á xente da súa propia terra, a Bretaña, e moito máis en concreto sobre aqueloutras que se centran no Finistére bretón e na súa vila nativa de Plouescat. De seguirdes as ligazóns poderedes entender a fascinación que suscita a súa cámara fotográfica.
Até o 28 de outubro tedes tempo para vos achegar a este mostrario sobre o traballo de Claude Le Gall derredor da nosa nación milenaria e da súa poboación, un labor que segundo explicou estivo a realizar nas catro últimas décadas.
A súa ollada reclama un diálogo coa nosa propia ollada de galegas e galegos.