Rebelión na charca, recensión de Mar Fernández Vázquez en El Correo Gallego

A Asociación Galego-Portuguesa de Investigación en Literatura Infantil e Xuvenil «Elos», que coordina Blanca Ana Roig-Rechou, publica os mércores de cada semana no xornal compostelán El Correo Gallego unha páxina sobre a nosa literatura infanto-xuvenil.
O pasado mércores, 21 de novembro do 2012, esta páxina incluía unha recensión do meu conto rimado Rebelión na charca (ilustrado por Ana Santiso e publicado por Sotelo Blanco) asinada por Mar Fernández Vázquez (redactora do proxecto “Informes de Literatura” do CIRP e do grupo de investigación da USC, LITER21, do departamento de Galego, da facultade de Filoloxía), quen xa publicara na revista Malasartes. Cadernos de Literatura para a Infância e a Juventude, que publica Porto Editora, outra recensión da miña novela infantil O nariz de Fiz, ilustrada por Lola Lorente, que recibiu en 2008 o V Premio de Literatura Infantil e Xuvenil “Pura e Dora Vázquez”, que convoca anualmente a Deputación de Ourense. Desta recensión xa falamos nesta bitácora e agora reproducimos deseguida o seu novo traballo que moito agradezo e estimo.
Tamén se pode ler neste arquivo pdf:
Rebeliónnacharcarecensión
Elos de lectura
Avaricia nun xogo de dados
Miro Villar cuestiona no conto rimado Rebelión na charca
as consecuencias derivadas de actuar movidos pola codicia
MAR FERNÁNDEZ VÁZQUEZ
LIJMI-USC/CIRP
O polifacético Miro Villar (nome literario de Arximiro Villar González, nacido na localidade coruñesa de Cee no ano 1965), profesor de lingua e literatura galegas, poeta, narrador, tradutor, ensaísta e colaborador xornalístico, ademais de escribir para o público adulto, tense achegado ao lectorado de calquera idade a través de contos e relatos de rimas consonantes.
Usou como estratexia os premios literarios para conseguir ver publicadas e valoradas varias das súas obras, como fixo no comezo da súa produción ao concorrer ao XXIX Concurso Nacional de Contos Infantís “O Facho” 1998, que mereceu por Carlota Carlota, a marmota que non podía durmir (editada por Edicións Xerais no ano 2000). Este conto rimado converteuse na primeira entrega da serie, ata a actualidade triloxía, protagonizada pola marmota Carlota e publicada na colección “Merliño” con ilustracións de Luis Castro Enjamio, á que seguiron Carlota e a bota perdida (publicada no ano 2002) e Carlota e a gaivota patiamarela (2006).
Tras merecer o V Premio de Literatura Infantil e Xuvenil “Pura e Dora Vázquez”, viu a luz a súa primeira obra para o lectorado mozo: O nariz de Fiz (Deputación Provincial de Ourense, 2008), un novo conto rimado que ilustrou Lola Lorente onde un narrador omnisciente anuncia o argumento de cada capítulo en catro versos iniciais con estrutura consoante AABB. Nesta obra Villar establece unha simbólica intertextualidade con historias bíblicas e da transmisión oral, coa farsa valleinclaniana La cabeza del dragón (1909, 1914), con Marcial Valladares e co personaxe de Rompetechos, creado por Ibáñez.
No ano 2011 apareceu en edición exenta “Noel, o verme rico da verea”, un conto en quintetos endecasílabos publicado no volume colectivo Contos de vermes, libros, princesas e parrulos (Xunta de Galicia, 2006), ilustrado por Víctor Rivas. Múdase o título para incidir na crítica da actitude do protagonista, A cobiza do verme Noel (Editorial Galaxia), e o texto gaña ludismo coas ilustracións de Marta Álvarez Miguéns.
RUPTURA DA ARMONÍA
As actitudes nacidas da cobiza tamén orixinan a ruptura da armonía no conto que nos ocupa, Rebelión na charca (Sotelo Blanco, 2012), publicado en formato álbum. Villar escribeo en quintetos endecasílabos, cun léxico moi sonoro e visual, que se plasma nas ilustracións figurativas de tons fríos realizadas a lapis e retocadas dixitalmente por Ana Santiso.
Este conto é unha boa mostra das características da poética de Villar, quen aposta por un léxico que conecta co lectorado de distintas idades por medio da súa sonoridade, cadencia e reiteración de estruturas oracionais; escolle personaxes propios da transmisión oral sobre os que aplica un uso ideolóxico para achegalos á realidade cotiá que recoñece o lector; narra historias verosímiles que agochan ensinanzas e dialoga intertextualmente con autores de distintos sistemas literarios.