Poemas (XXVII): «Us», de John Burnside


(O poeta escocés John Burnside explica para o xornal The Guardian o significado do título da súa nova colección de poemas Black Cat Bone e a influencia de Czeslaw Milosz)
Xa contamos aquí como os poetas Alice Oswald e John Kinsella decidiron retirarse en decembro da listaxe de nomeados para o prestixioso premio de poesía TS Eliot en protesta porque estaba patrocinado pola empresa privada de investimento financeiro Aurum. Malia a polémica, o premio continuou adiante e vén de se anunciar que o escritor escocés John Burnside, aos seus 56 anos, gañou este premio de poesía TS Eliot, dotado con 15000 libras esterlinas, pola súa colección de textos Black Cat Bone, do que o xuri salientou que era «un libro misterioso de gran beleza, cun gran poder de amor, cheo de memorias da infancia, paixón humana e soidade». Os outros nominados finalistas ao premio eran a poeta laureada Carol Ann Duffy, Leontia Flynn, David Harsent, Esther Morgan, Daljit Nagra, Sean O’Brien e Bernard O’Donoghue.
A editorial Pre-Textos está a piques de publicar unha escolma de John Burnside, Conjeturas y esperanza. Antología poética 1988-2008, edición ao coidado de Jordi Doce. Entre as versións ao castelán de Jordi Doce dispoñibles na súa bitácora Perros en la playa escollemos o poema «Us» (Nós) e non deixedes de ler as interesantes notas sobre a tradución, aínda que eu continúo a botar de menos as rimas orixinais.
us
This is what ought to be:
blue street, milk float,
the smell of ink and grain.
Nothing soothes the eye
as walls and fences do,
speckled with lilac rain
or snow-ridged, in
the seeping dawn.
Nothing soothes us more
than hedges and doors
and the sense of ourselves
as secret rooms,
deep in the one house,
busy with space and time.
Nosotros
Así debiera ser:
la calle azul, el carro de la leche,
olor a tinta y grano.
Nada conforta al ojo
como las vallas y los muros
salpicados de lluvia verde
o crestados de nieve, en
el alba que rezuma.
Nada nos calma tanto
como los setos y las puertas,
la sensación de ser
cuartos secretos
al fondo de la casa única,
dedicados al tiempo y el espacio.

Esta entrada foi publicada en Antoloxías, Entrevistas, Poesía, Premios. Garda a ligazón permanente.

Unha resposta en “Poemas (XXVII): «Us», de John Burnside

  1. paulo di:

    grazas por citalo,,,, é dos meus poetas preferidos

Os comentarios están pechados.