Poemas (XIII): Histórias de marinheiros, de Tomas Tranströmer, premio Nobel de Literatura 2011

O poeta sueco Tomas Tranströmer vén de acadar o Premio Nobel de Literatura 2011 “porque, através das súas imaxes condensadas e translúcidas, dános un acceso fresco á realidade”, segundo o ditame da Academia sueca. Eu xa coñecía os seus poemas traducidos ao español no libro Deshielo a mediodía, que publicou Nórdica. Velaquí agora un poema da súa autoría, que tirei da revista dixital portuguesa poesiailimitada, nesa ou tamén na revista brasileira agulha tedes máis poemas traducidos ao portugués. Realmente magnífico! Non é?
HISTÓRIAS DE MARINHEIROS
Há dias de inverno sem neve em que o mar é parente
de zonas montanhosas, encolhido sob plumagem cinza,
azul só por um minuto, longas horas com ondas quais pálidos
linces, buscando em vão sustento nas pedras de à beira-mar.
Em dias como estes saem do mar restos de naufrágios em busca
de seus proprietários, sentados no bulício da cidade, e afogadas
tripulações vêm a terra, más ténues que fumo de cachimbo.
(No Norte andam os verdadeiros linces, com garras afiadas
e olhos sonhadores. No Norte, onde o dia
vive numa mina, de dia e de noite.
Ali, onde o único sobrevivente pode estar
junto ao forno da Aurora Boreal escutando
a música dos mortos de frio).
(1954)