O xeito, unha arte artesanal que tamén defenden os poetas (II): Alexandre Nerium

(Premer na imaxe para agrandar o tamaño)
Alexandre Nerium, poeta e conservador e guía do Museo da Pesca da Fisterra, protagonizou unha maxistral explicación do xeito como arte artesanal pesqueira no programa da TVG «Vivir o mar», que goberna de maneira magnífica o xornalista e tamén escritor Xosé Durán.
O programa completo pódese ollar nesta ligazón e foi emitido o 23 de novembro de 2014. E a intervención do fisterrán Alexandre Nerium, que inclúe para rematar a lectura do seu poema «O xeito faise ao mar sen despedida», do libro Vogar de couse (Espiral Maior, 2003), vai desde o minuto 19:12 até o 29:38, no remate. Fagan o favor de non o perder!
Deseguida reproduzo os versos do poema e agradezo inmenso ao seu autor a licenza para o presentar nesta bitácora.
O XEITO FAISE Ó MAR SEN DESPEDIDA
LANGUIDECERNOS preto da arnela sen area,
devorarnos o livro se a barlovento agrisa…
¿Paga a pena enxoitarnos coa fervenza?, ¿inda queda
Mañotos para pormos? O frieiro da ardentía
segue a arfarnos, levédanos co cuspe da ribeira.
Lesnorleste. Crepita a extenuación nas quillas
testas. O xeito faise ó mar sen despedida…
O padexar isócrono escabeza, amoréanse
os sons das brogas irtas; namentres escintila
no fondo o seu achado, cando a airexa podrece
como a guerla… O escumallo restaura algún batente
que estrambotee un prego de conversas. Efémero
rinchar, ese, o do carro que ri cando o ar desprende
somnolencia. Encomeza na tona… o ardor de sempre…
(da auga) na enfilación mendaz do cabeceiro.
…De cuberta, as sardiñas danzan, choutan…; debágaas
axiña aquel da pana que vén sendo o máis vello
de cuberta… En ringleira vanse arrombando, a xeito,
pé da popa, boireis descortizados, trallas
moles e os toros que saciaron ós patelos.
Veñen vindo pensando en ter a lúa: uns na Lama,
outros, no Consieiro… e, os de leste, na rada
de Carnota (mallaran de mareo nas fecheiras).
A xouba anda en barría xunto as rinchas. En terra…
viúvas regateiras agárdanos… se cadra.
Alexandre Nerium, de Vogar de couse (Espiral Maior, 2003)