Nocturno do poeta morto

NOCTURNO DO POETA MORTO

Non haberá unha tarde máis lorquiana
pra revivir a dor que se revela,
hoxe chove tamén en Compostela,
no corazón, na pedra da Quintana.
O odio de natureza sobrehumana,
a lúa en sepulcral mudez de cela,
o sangue a debuxar vermella estela
de Víznar a Alfacar, Granada grana.
Eu sei que o teu perfil era tranquilo
na alba morte dun ceo sen reflexo,
herbas de prata o chan cobren e vexo,
silencio sen rubor de crocodilo,
o teu perfil na area aínda intacto
para o noso recordo, o noso tacto.