“ATILA”
Tanque de gasolina na man, con esa maxia
que fai do combustible un líquido amniótico,
o mariñeiro observa como a embarcación
se converte decote nun incipiente embrión,
símbolo de futuro, sinal de vida nova.
De Gameleiros (2002)
Estamos a lle poñer o ramo a este ano que, máis unha vez, andou entre as luces e as sombras.
Precisamos aínda máis os abrazos cálidos, a comprensión e a paz e menos as armas xenocidas.
E todos os desazos deviren azos de esperanza.
Moita saúde, moita poesía e moita felicidade neste 2025 que se achega para ti e a túa xente!
* Tamén para lembrar a Henrique Harguindey (guindeira no seu correo electrónico) que nos deixou días atrás e do que reproduzo uns versos do Coro de “Nabucco” (Letra: Temistocle Solera / Música: Giuseppe Verdi), tirados da inmensa listaxe de traducións do seu sitio web http://palabrasdesconxeladas.gal/.
Vai axiña, sobre azas douradas,
pensamento, pousarte nos outeiros,
ao recendo dos moles, morneiros,
aires doces do meu chan natal.
* E máis unha vez botei man dunha fotografía de Manuel Álvarez que acompaña ese poema do libro descatalogado Gameleiros (Xerais, 2002). Sirva tamén para recomendar vivamente o seu novo Piueiro. Caderno da tripulación (Alvarellos, 2024), álbum fotográfico ao que acompañan os versos de Marta Dacosta.