Henrique Montegaudo ocupa desde hoxe a vella cadeira do poeta muxián Gonzalo López Abente na RAG

(Henrique Monteagudo, sociolingüista da Universidade de Santiago. Foto da AGN)
Esta mañá estivemos na solemne cerimonia que tivo lugar no paraninfo da Universidade de Santiago de Compostela, na vella Facultade de Xeografía e Historia, na que o filólogo Xosé Henrique Monteagudo Romero (Muros, 1959) leu o seu discurso de ingreso na Real Academia Galega para ocupar desde xa a cadeira que pertencera a Manuel Lugrís Freire, de 1905 a 1940; a Gonzalo López Abente, dende 1941 ata 1963; e Antonio Gil Merino, de 1975 ao 2009; tal e como salientou a académica Rosario Álvarez Blanco no seu discurso de resposta á entrada do novo membro da institución, nun acto que contou coa presenza do seu presidente Xosé Luís Méndez Ferrín e unha boa parte dos académicos da RAG (con notorias ausencias, por certo).
Nos próximos días leremos con atención o libro co que nos agasallaron e que inclúe o discurso de ingreso de Henrique Monteagudo (de quen fun alumno na Facultade de Filoloxía) intitulado «Facer país co idioma. Sentido da normalización lingüística». Como era de agardar o tema foi abeirado desde unha perspectiva sociolingüística e non deparou sorpresas para quen coñecemos as teses que sostén o novo académico, abondo controvertidas desde outros sectores do galeguismo. As ideas principais do seu discurso están ben resumidas nesta entrevista que lle concedeu ao dixital prazapública. Alén diso, as primeiras crónicas de prensa salientan que Monteagudo rexeitou “a falacia da imposición do galego” e defendeu que “a normalización lingüística é un propósito inseparable da autonomía de Galicia”. Proferiu estas palabras para denunciar “a grave crise da lingua” e alertar das “ameazas que se cernen sobre o seu porvir”, e fixo estas aseveracións diante do conselleiro Jesús Vázquez, executor entusiasta dun modelo de trilingüismo moi contestado, e dos secretarios xerais de Cultura, Anxo Lorenzo, co que mantén unha excelente relación persoal, e de Política Lingüística (?), Valentín García. A interrogante é nosa.
Foi na resposta da académica Rosario Álvarez Blanco onde escoitamos estas palabras: «Ocupará entre nosoutros a cadeira deixada vacante por don Antonio Gil Merino, ilustre polígrafo polifacético, que ademais foi o noso arquiveiro e bibliotecario. A mesma cadeira que ocupara noutrora don Gonzalo López Abente, o poeta da Costa da Morte, que tamén cultivou con éxito a narrativa, o teatro e o ensaio xornalístico, e ao que a Real Academia Galega dedicou o Día das Letras Galegas do ano 1971, por acaso van aló 40 anos. E, antes del, ab initio, sentou nela don Manuel Lugría Freire, un dos beneméritos fundadores, gramático, escritor, activista… presidente da Academia, ao que homenaxeamos no Día das Letras Galegas de 2006, no ano en que tamén conmemoramos o centenario da Academia».