Gravación do poema «Nomes», de Florencio Delgado Gurriarán, un adianto do Telexornal #LetrasGalegas2022 do CPI dos Dices (Rois)

A canle de youtube Cinema Porviso, creada por Luís Aldegunde, profesor e catedrático de Lingua e Literatura Galega no CPI dos Dices (Rois), dálle acubillo nestes últimos anos a un denominado Telexornal, realizado co seu alumnado e de moita utilidade no ensino para docentes e para discentes, sobre a figura homenaxeada no Día das Letras Galegas.

Nesta ocasión fun unha das persoas entrevistadas e como adianto do Telexornal #LetrasGalegas2022, que verá a luz nas próximas semanas, a devandita canle reproduce un anaco da miña intervención na que fago lectura do poema «Michoacán», de Florencio Delgado Gurriarán.

Deseguida, o poema «Nomes» continúa na mesma liña, pois presenta dúas partes a xeito de espello, a primeira con sonoros topónimos americanos (‘nomes da tarasca terra’) e a segunda con microtoponimia da comarca valdeorresa. A súa sonoridade fai que o reproduzamos ao completo:

Nomes de Michöacan,

son garruleiro e lisgairo:

Tsintsunsan, Paricutín,

Sirahuen, Uruapan, Ario,

Saráracua, Cupatizsio

Tangancícuaro, Tacámbaro…

Nomes da tarasca terra,

¡rechouchío de paxaros!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

de antergo e de nobre alamio: (*)

Nomes da veira do Sil

Val de Afreixo, Val de Godo,

a Pena da Moura, o Castro,

Porto Mourisco, Baxeles,

Córgomo, Castelo, Arnado,

Outarelo, Millarouso,

Portela, Cesures, Arcos…

Nomes, nomes de Valdeorras,

¡dóce e sonoroso canto!

(*) Na nosa opinión hai unha evidente gralla na colocación destes dous versos, que rompen o esquema de rima asonante nos pares.

Esta entrada foi publicada en Gravacións, Poesía. Garda a ligazón permanente.

Deixa unha resposta