Unha versión deste texto publicouse na edición dixital e tamén en papel no xornal La Voz de Galicia, edición de Carballo, o 14 de abril de 2015, con este título: Obra de López Abente no xornal madrileño «El Sol». (Premer na cabeceira para acceder á versión dixital)
A erudición do amigo e crítico literario Xesús González Gómez no seu artigo «A literatura galega fóra de Galicia: os períodos de transición», publicada no dixital cultural palavra comum, recuperou a longa listaxe de anotacións sobre libros de autor galego nas páxinas de varios xornais madrileños entre 1927 e 1936, que a día de hoxe poden ser consultados na Hemeroteca Digital da Biblioteca Nacional de España.
Entre elas hai dúas recensións referidas á obra do escritor muxián Gonzalo López Abente que foron publicadas no xornal madrileño El Sol, que se subtitulaba Diario independiente e que fora fundado por Nicolás M. Urgoiti en 1917.
A primeira viu a luz no núm. 3.741, do venres 9 de agosto de 1929, na páx. 2 e na sección «Revista de Libros» era reseñada a súa novela Vaosilveiro (1929) e a segunda apareceu na mesma páxina do núm. 4.054, sábado 9 de agosto de 1930, para falar do seu libro de poemas Nemancos (1929) na sección «Libros». Ambas e dúas están asinadas polas mesmas iniciais J. D. F.
A nosa pescuda persoal levounos a investigar nos colaboradores do xornal nesa época e así soubemos que detrás delas está o escritor salmantino José Díaz Fernández (1898-1941), quen falecería no exilio en Toulouse, coma outros moitos republicanos.
Velaquí deseguida ambas e dúas recensións:
EL SOL
Año XIII.—Núm. 3.741 : : Precio: 10 céntimos el ejemplar. Diario independiente fundado por D. Nicolás M. Urgoiti en 1917 Madrid, viernes 9 de agosto de 1929
(p.2) REVISTA DE LIBROS
NOVELA. LÓPEZ ABENTE , GONZALO: “Vaosilveiro”. (Novela.) Editorial Nos. La Coruña, 1929. 172 páginas.
El Sr. López Abente, escritor gallego de notoriedad justificada, es escritor de varias obras de imaginación que merecen el aprecio de los profesionales y el favor del público. La persistencia con que este autor utiliza el idioma gallego le hace además digno de estimación por lo que contribuye al esplendor de la literatura gallega, que es una de las más espléndidas afirmaciones de Galicia.
“Vaosilveiro” es una novela de costumbres. Quizá el decaimiento que en la literatura castellana ha sufrido este género dependa de haber elegido las costumbres menos atractivas, las de la clase media y la pequeña burguesía, que siempre se han distinguido por su falta de carácter. En cambio, la novela de costumbres rurales, la que penetra en las entrañas psicológicas del pueblo, es posible que pueda salvarse. De este modo, el Sr. López Abente ha construido una narración donde se conjugan los verdaderos elementos de la literatura de costumbres: la leyenda y el realismo. “Vaosilveiro” es la repercusión actual en el medio campesino de un episodio antiguo, donde conviven hidalgos y labriegos. El tema le da ocasión al autor para exhibir cualidades nada vulgares de observación y análisis y, sobre todo, para vitalizar en literatura gallega el paisaje inolvidable que tuvo siempre tan arrebatados glosadores. El libro, de factura moderna, está dividido en “noches”. Unas “noches” rurales, que nos ponen en contacto con la poesía del campo y de las cosas. El estribillo lírico de “Vaosilveiro” es acaso su mérito más alto. J. D. F.
EL SOL
Año XIV.—Núm. 4.054 :: Precio: 10 céntimos el ejemplar. Diario independiente fundado por D. Nicolás M. Urgoiti en 1917 Madrid, sábado 9 de agosto de 1930
(p.2) LIBROS.
POESÍA. LÓPEZ ABENTE, GONZALO: “Nemancos”. Editorial Nos. La Coruña. 1930.
Versos en -gallego que fluyen, por lo tanto, de la intimidad de la raza. Los poetas gallegos son los menos individualistas de la Península, y sus versos tienen siempre el aliento colectivo y secular de la tierra céltica. Predomina en ellos, naturalmente, el paisaje. Creo que ya se ha señalado repetidamente la prisión entre el hombre y el paisaje gallego, que se encuentra también en la literatura catalana. Todas las emociones de carácter poético, susceptibles de aprisionar en la red lírica, tienen esa mezcla de humanidad y geología que hace a los poetas de esas dos regiones distinguirse notablemente de los restantes de la Península.
El Sr. López Abente no es de la última promoción lírica de Galicia. Pertenece, si acaso, a la penúltima. Por eso su acento nos recuerda con más insistencia a los poetas ya consagrados por el tiempo y por la popularidad. El gran interés de los nuevos líricos gallegos es que juntan las tendencias novisimas de la estética literaria y la voz profunda y antigua de su pueblo. De ahí que los versos de Amado Carballo, de Manuel Antonio o de Otero Espasandín sean versos totalmente nuevos dentro de la nueva lírica peninsular. Constituyen estos poetas una zona única en la literatura española contemporánea y son los que se acercan más al concepto específico de la nueva literatura. Ellos no podrían “gongorizar” nunca.
Los versos de López Abente tienen, pues, un sabor grato a toda la ya consagrada literatura gallega. Y aportan desde luego una selecta contribución a la literatura de Galicia. J. D. F.
crebas twitter
-
Artigos recentes
- «Viaxe ao Norte de Alemaña e cidades da Hansa». As crónicas do xornalista e viaxeiro Xosé Ameixeiras
- «Reivindicación dun legado poético da Costa da Morte», artigo en Grial 242
- Lanzamento da edición facsimilar de Estebo, de Xosé Lesta Meis, co estudo introdutorio “Unha voz crítica da emigración galega a Cuba” da miña autoría (Obra de libre descarga)
- «Gaza on fire / Xenocidio televisado», poema na antoloxía de solidariedade Cantos de dor e liberdade
- «Pondal, Martelo e López Abente subiron de novo aos Penedos», a crónica de Xela Cid do roteiro literario polos Penedos de Pasarela e Traba organizado polo Semescom
Categorías
- Antoloxías
- Arte
- Autografías
- Banda deseñada
- Biografía
- Cinema
- Congresos
- Contos
- Documental
- Efemérides
- Encontros
- Ensaio
- Entrevistas
- Epistolarios
- Estudos literarios
- Exposicións
- Fotografía
- Gravacións
- Historia
- Humor
- Infantil
- Lendas e mitos
- Lingua
- Literatura medieval
- Manifestos
- Manuscritos
- Memoria Literaria
- Música
- Narrativa
- Obituarios
- Poesía
- Política
- Premios
- Presentacións
- Radio
- Recensións
- Roteiros
- Sen categorizar
- Teatro
- Televisión
- Tradicións
- Versións ou traducións
- Xornadas
- Xornalismo
Comentarios recentes
- Moita saúde, moita poesía e moita felicidade no 2024 | crebas.gal en Que a Terra che sexa leve, Pólvera
- “De rosa antiga” | Tirar do fío en Recensión a De rosa antiga. 50 anos de Poesía (1972–2022), de Helena Villar Janeiro, en Grial 237
- Recensión da antoloxía Ara do mar. Poesía a Fisterra, compilada por Alexandre Nerium, en Grial 232 | crebas.gal en Artigo en QPC (XCIII): A potencia simbólica do topónimo Fisterra
- Florencio Delgado en 12 ligazóns e 2 vídeos | A profa en Unha lectura de Galicia infinda, de Florencio Delgado Gurriarán
- «A Pontragha», un poema para o libro Chegadas, Saídas. O antigo camiño de ferro Santiago de Compostela – A Coruña, de Manuel Pazos Gómez | crebas.gal en «A Pontragha», un poema inédito na GaZeta (Revista de Agrupacións Poéticas de Base)
Histórico
- Agosto 2024 (1)
- Xullo 2024 (3)
- Xuño 2024 (1)
- Maio 2024 (3)
- Marzo 2024 (1)
- Febreiro 2024 (1)
- Xaneiro 2024 (1)
- Decembro 2023 (2)
- Novembro 2023 (1)
- Outubro 2023 (3)
- Setembro 2023 (1)
- Agosto 2023 (3)
- Xullo 2023 (3)
- Xuño 2023 (1)
- Maio 2023 (1)
- Abril 2023 (1)
- Marzo 2023 (3)
- Xaneiro 2023 (2)
- Decembro 2022 (2)
- Novembro 2022 (1)
- Outubro 2022 (3)
- Setembro 2022 (2)
- Agosto 2022 (1)
- Xullo 2022 (4)
- Xuño 2022 (2)
- Maio 2022 (10)
- Abril 2022 (2)
- Marzo 2022 (1)
- Febreiro 2022 (4)
- Xaneiro 2022 (6)
- Decembro 2021 (2)
- Outubro 2021 (1)
- Setembro 2021 (3)
- Agosto 2021 (1)
- Xullo 2021 (4)
- Maio 2021 (2)
- Abril 2021 (1)
- Marzo 2021 (1)
- Febreiro 2021 (3)
- Xaneiro 2021 (6)
- Decembro 2020 (9)
- Novembro 2020 (8)
- Outubro 2020 (2)
- Setembro 2020 (3)
- Agosto 2020 (2)
- Xullo 2020 (3)
- Xuño 2020 (1)
- Maio 2020 (6)
- Abril 2020 (6)
- Marzo 2020 (5)
- Febreiro 2020 (1)
- Xaneiro 2020 (5)
- Decembro 2019 (3)
- Novembro 2019 (2)
- Outubro 2019 (6)
- Setembro 2019 (5)
- Agosto 2019 (3)
- Xullo 2019 (4)
- Xuño 2019 (2)
- Maio 2019 (6)
- Abril 2019 (5)
- Marzo 2019 (4)
- Febreiro 2019 (2)
- Xaneiro 2019 (6)
- Decembro 2018 (3)
- Novembro 2018 (3)
- Outubro 2018 (6)
- Setembro 2018 (6)
- Agosto 2018 (6)
- Xullo 2018 (8)
- Xuño 2018 (10)
- Maio 2018 (9)
- Abril 2018 (2)
- Marzo 2018 (11)
- Febreiro 2018 (5)
- Xaneiro 2018 (8)
- Decembro 2017 (4)
- Novembro 2017 (2)
- Outubro 2017 (7)
- Setembro 2017 (7)
- Agosto 2017 (13)
- Xullo 2017 (7)
- Xuño 2017 (6)
- Maio 2017 (6)
- Abril 2017 (6)
- Marzo 2017 (8)
- Febreiro 2017 (11)
- Xaneiro 2017 (5)
- Decembro 2016 (8)
- Novembro 2016 (7)
- Outubro 2016 (10)
- Setembro 2016 (12)
- Agosto 2016 (13)
- Xullo 2016 (7)
- Xuño 2016 (12)
- Maio 2016 (18)
- Abril 2016 (18)
- Marzo 2016 (9)
- Febreiro 2016 (15)
- Xaneiro 2016 (16)
- Decembro 2015 (11)
- Novembro 2015 (21)
- Outubro 2015 (7)
- Setembro 2015 (7)
- Agosto 2015 (2)
- Xullo 2015 (13)
- Xuño 2015 (5)
- Maio 2015 (13)
- Abril 2015 (17)
- Marzo 2015 (17)
- Febreiro 2015 (17)
- Xaneiro 2015 (8)
- Decembro 2014 (16)
- Novembro 2014 (4)
- Agosto 2014 (4)
- Xullo 2014 (3)
- Xuño 2014 (2)
- Maio 2014 (4)
- Abril 2014 (8)
- Marzo 2014 (8)
- Febreiro 2014 (20)
- Xaneiro 2014 (9)
- Decembro 2013 (18)
- Novembro 2013 (7)
- Outubro 2013 (15)
- Setembro 2013 (29)
- Agosto 2013 (13)
- Xullo 2013 (20)
- Xuño 2013 (9)
- Maio 2013 (19)
- Abril 2013 (25)
- Marzo 2013 (20)
- Febreiro 2013 (23)
- Xaneiro 2013 (22)
- Decembro 2012 (20)
- Novembro 2012 (12)
- Outubro 2012 (12)
- Setembro 2012 (16)
- Agosto 2012 (25)
- Xullo 2012 (26)
- Xuño 2012 (19)
- Maio 2012 (41)
- Abril 2012 (35)
- Marzo 2012 (38)
- Febreiro 2012 (34)
- Xaneiro 2012 (40)
- Decembro 2011 (39)
- Novembro 2011 (47)
- Outubro 2011 (43)
- Setembro 2011 (43)
- Agosto 2011 (34)
- Xullo 2011 (31)
- Xuño 2011 (3)
Meta
Pingback: As crebas » Obra de López Abente no xornal madrileño «El Sol»