Cartografías silenciadas, de Ana Teresa Ortega


(Fotografía do lazareto da illa de San Simón de Ana Teresa Ortega)
De cando en vez vivir nesta cidade que amo permite gozar de exposicións que che producen un impacto ou que che removen algunha cousa. Sucedeu con estas Cartografías silenciadas, de Ana Teresa Ortega, que se pode ollar no Auditorio de Galicia até o 20 de novembro, que non é unha data casual, e que foi programada polos anteriores responsables da concellaría de Cultura. A cámara fotográfica da artista lévanos polos espazos da represión franquista, até 71 lugares entre os que están varias paisaxes galegas, algunhas fermosas, que o foron do terror: o lazareto da illa de San Simón; a ponte de Castrelo de Miño; o Campo da Lavacolla en Compostela; o Campo da Rata, perto da Torre de Hércules; Camposancos n’A Guarda; os mosteiros de San Clodio do Ribeiro e de San Salvador de Celanova , onde estivo Celso Emilio Ferreiro, ou o campo de concentración de Rianxo. Entre os espazos exteriores, lugares como o cárcere de Durango onde estivo presa Rosario, la Dinamitera que poetizou Miguel Hernández; o penal de El Dueso onde estivo o dramaturgo Buero Vallejo; o cárcere de Porlier onde pasou moitos anos o poeta Marcos Ana; Campo de los Almendros de Alacante onde estivo Max Aub ou o barranco de Víznar-Alfacar onde pasearon a moitos, entre eles a Federico García Lorca. Sobre estes feitos e este macabro lugar escribín un soneto a petición do profesor Xesús Alonso Montero, que foi publicado polo Pen Clube de Galicia e o Foro pola Memoria Republicana de Galicia no volume Homenaxe dos poetas galegos a Federico García Lorca contra a súa morte (2006). Velaquí a foto de Ana Teresa Ortega e aquel texto da miña autoría:
NOCTURNO DO POETA MORTO
Non haberá unha tarde máis lorquiana
pra revivir a dor que se revela,
hoxe chove tamén en Compostela,
no corazón, na pedra da Quintana.
O odio de natureza sobrehumana,
a lúa en sepulcral mudez de cela,
o sangue a debuxar vermella estela
de Víznar a Alfacar, Granada grana.
Eu sei que o teu perfil era tranquilo
na alba morte dun ceo sen reflexo,
herbas de prata o chan cobren e vexo,
silencio sen rubor de crocodilo,
o teu perfil na area aínda intacto
para o noso recordo, o noso tacto.

Esta entrada foi publicada en Antoloxías, Exposicións, Fotografía, Poesía. Garda a ligazón permanente.

Unha resposta en “Cartografías silenciadas, de Ana Teresa Ortega

  1. Pingback: As crebas » «Presencia dos Seis poemas galegos de García Lorca na poesía galega», de Xesús Alonso Montero

Os comentarios están pechados.