Bretemada, de Gonzalo López Abente

No medio do escaso vagar que teño estes días visitei a oficina de Alvarellos Editora para lle botarmos, Henrique Alvarellos e mais eu, unha última ollada á maquetación e ás probas do poemario Bretemada antes de o enviar á imprenta. Trátase dun libro inédito de Gonzalo López Abente, escrito entre 1917 e 1922 e que por razóns descoñecidas para nós nunca veu a luz pública, agás algúns poemas ou fragmentos, xa que o libro en realidade pódese ollar coma un único poema longo, estruturado en varias partes. A edición, introdución e notas son da miña autoría e leva tamén un prólogo do presidente da RAG, Xosé Luís Méndez Ferrín, pois a Academia é a depositaria do mecanoscrito no legado do poeta muxián. A nosa edición realízase por iniciativa da Fundación Gonzalo López Abente, da que fago parte, e ten prevista a saída a finais do mes de outubro.
Adiantamos aquí un dos textos:
ABANDONO
Dentro, no corazón, fire a congoxa,
as brétemas da dôr bulen no peito,
na ialma o insomnio pantasmal ergueito,
dos seus delirios as prisións afroxa;
aceso o sangue en labarada roxa
das veas corre pol-o cano estreito,
as froriñas do ensoño cân a eito
no acougo eterno da xiada foxa;
tápase o ceu con nubes de tormenta,
unha visión revoa medoñenta;
os nervos en tensión dôrida e forte
parés que van rompere, e arelante
chama por nós a derradeira amante
no abandono magnífico da morte.
(Publicado en Lar, Revista do Hospital Gallego, ano XIX, nº 224-225. Bos Aires, 25/VII/1952. Recollido en LÓPEZ ABENTE, GONZALO (1995), Antoloxía poética. Selección e edición de Miro Villar. A Coruña: Espiral Maior, 35. p. 131. Aparece incluído no apartado “Dispersos e inéditos”. Na revista bonaerense aparece datado polo autor en “A Cruña, 1952”. Tamén leva a seguinte indicación: De “Bretemada”, poema inédito).