#AnyLlull Ramon Llull inspirou un poema do meu Abecedario da desolación (1997)

Este ano de 2016 está declarado Any literari Llull para lembrar os sete séculos pasados sobre a morte de Ramon Llull (Mallorca, ca. 1232 ou 1233-1315 ou 1316), un dos primeiros poetas en catalá, na súa variedade provenzal. Filósofo, matemático, poeta, novelista, teólogo, a súa biografía pódese coñecer no sitio web do Institut Ramon Llull – Língua e Cultura Catalá, que está desenvolver un amplo programa de actividades e que se poden coñecer de primeira man na propia páxina ou a través das redes sociais (como a súa conta de twitter @IRLLull do que son seguidor), mais tamén está a apoiar a súa difusión fóra do seu ámbito territorial.
De feito, o diario portugués Público informa hoxe baixo o título «Ramon Llull evocado na Reitoria de Lisboa» de que «começa esta segunda-feira em Lisboa com uma sessão promovida pela Faculdade de Letras da Universidade de Lisboa e o Institut Ramon Llull – Língua e Cultura Catalã. A sessão, que se realiza às 18h, no Salão Nobre da Reitoria da Universidade de Lisboa, é a primeira das actividades culturais previstas para diversas cidades europeias (Paris, Londres, Berlim, Roma)». E engade: « Segundo Aires Nascimento, professor e principal orador na sessão de hoje, Ramon Llull é uma “personalidade maior do século XIII”: Intelectual e místico, viveu retirado do mundo, mas escreveu nada menos que cerca de 250 obras: ganhou direito a ser considerado como um dos primeiros poetas de língua catalã, na sua variante provençal».
Desde hai varios anos, e grazas coma sempre á xenerosidade de Xesús González Gómez que me agasallou con libros que escolmaban a súa obra poética, coñezo os poemas máis salientables da obra de Ramon Llull e uns versos da súa autoría inspiraron o poema da letra LL que figura no meu Abecedario da desolación (Espiral Maior, 1997. Premio Tívoli-Europa en 1998). Os tres versos están tirados do seu poema «Cant de Ramon», que se pode ler na Selecció de Poesia Catalana (1995-2000) que publicou na rede Lletra. La literatura catalana a Internet, proxecto da Universitat Oberta de Catalunya e o Institut Ramon Llull.
Na miña citación grafo o nome como Raimon Llull, mais así figuraba na edición que manexei naquela altura. E velaquí o poema:
LL
Mon cor està casa d’amors
e mos ulls fontanes de plors.
Entre gauig estaig e dolors.
Raimon LLULL
XII
a casa antiga e nobre deste amor, desta ardencia,
podrece pouco a pouco, despaciosas as trabes
senten os anunciados picores do abandono
e a comechume deixa revelación da febra
desprendida, seremos edificio en ruínas
na cidade da noite, clarísima desorde
na arquitectura dúctil do tacto, nas paredes
morre a cor da frescura que os anos acreditan
perecedoira, beixos de vento baten feros
nas portas desgonzadas e vidros esmiuzados
avanzan lentamente no rostro que endurece,
agochado nas fiestras, e nos ollos, opacos
e brillantes a un tempo, penduran arañeiras
que ornamentan bagullas como fiaños de seda,
carunchadas madeiras informan do silencio
que entrou na casa, roto por moscas de recordos
no excremento da inútil evocación. a casa
do noso amor desflora sen ter sido habitada,
cuberta dun po mesto que os dedos non mimaron.
e cando miro tanto, tanto e tan grande caos,
sinto que tamén todo, todo absolutamente,
rompe dentro, con trabes que a penas conexionan
a armazón na fraqueza do ánimo, mentres penso
que restaurar acaso sexa angueira imposible.
seremos, finalmente, desolación do corpo.