Antítese

Antítese
(Premer na imaxe para unha mellor lectura)
A miúdo boto man do proxecto da Galipedia, a Wikipedia en galego, para resolver algunha dúbida ou para atopar exemplos. Nestas andaba cando na definición da figura retórica da antítese batín con que a persoa que redactou a entrada puxo como primeiro exemplo, entre moitos outros, uns versos que pertencen ao sétimo soneto do caderno «De ti e dos soños» da miña opera prima, Ausencias pretéritas (Espiral Maior, 1992).
Deseguida reproduzo o inicio desa entrada (imaxe superior) e logo a totalidade do soneto. Velaí:
Antítese
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A antítese é unha figura retórica de pensamento, consistente nun tropo que opón elementos contrarios.
Exemplos[editar | editar a fonte]
No soneto, de Miro Villar, “Miro os meus dedos orfos”:
MIRO OS MEUS DEDOS ORFOS, AS VEAS IMPREGNADAS
de esperanzas molladas nos húmidos latexos
(…)
Todo agora é silencio seco, que me tortura
VII
Miro os meus dedos orfos, as veas impregnadas
de esperanzas molladas nos húmidos latexos
dos teus beizos ás veces cóncavos e convexos
e de froitas zumentas nos teus seos arrincadas.
Miro os meus dedos mudos, as unllas pinceladas
coas últimas palabras, habitados desexos,
de acariñar os corpos, de confundir os sexos
e de sermos amantes en horas xa pasadas.
Todo agora é silencio violento, que me fire,
impide sorber aire, non deixa que respire,
comido pola fame de non reter memoria.
Todo agora é silencio seco, que me tortura,
e sinto estar ben preto dos lindes da loucura,
de non ter noción ou idea da miña vella historia.

Esta entrada foi publicada en Estudos literarios, Poesía. Garda a ligazón permanente.