Poemas (LXXVI): «Normandie» e «Dreht euch nicht um» («Normandie» e «Non vos volvades») de Günter Grass

GünterGrass1
(Premer na imaxe para agrandar o tamaño)
Normandie
Die Bunker am Strand
können ihren Beton nicht loswerden.
Manchmal kommt ein halbtoter General
und streichelt Schießscharten.
Oder es wohnen Touristen
fur fünf verquälte Minuten –
Wind, Sand, Papier und Urin:
Immer ist Invasion.
Günter Grass. Do libro Gleisdreieck (Triángulo de vías, 1960)
Normandía
Os búnkeres na praia
non se poden librar do seu formigón.
Ás veces chega un xeneral medio morto
e aloumiña as troneiras.
Ou habítano os turistas
por cinco minutos apesarados.
Vento, area, papel e mexo:
sempre é invasión.
Versión galega de Úrsula Heinze e Ramón Lorenzo na antoloxía intitulada As galiñas de vento (Xerais, 2002) que compilaba textos dos seus tres primeiros poemarios As vantaxes das galiñas de vento (Die Vorzüge der Windhühner, 1956), Triángulo de vías (Gleisdreieck, 1960) e Interrogado (Ausgefragt, 1967).
Dreht euch nicht um
Geh nicht in den Wald,
im Wald ist der Wald.
Wer im Wald geht,
Bäume sucht,
wirt im Wald nicht mehr besucht.
Hab keine Angst,
die Angst riecht nach Angst.
Wer nach Angst riecht,
den riechen
Helden, die wie Helden riechen.
Trink nicht vom Meer,
das Meer schmeckt nach mehr.
Wer vom Meer trinkt,
hat fortan
nur noch Durtst auf Ozean.
Bau dir kein Haus,
sonst bist du zuhaus.
Wer zuhaus ist,
wartet auf
späten Besuch und macht auf.
Schreib keinen Brief,
Brief kommen ins Archiv.
Wer den Brief schreibt,
unteschreibt,
was von ihm einst überbleibt.
Günter Grass. Do libro Ausgefragt (Interrogado, 1967).
Non vos volvades
Non vaias á fraga,
na fraga está a fraga.
Quen vai á fraga,
busca árbores,
non o buscan logo na fraga.
Non teñas medo,
o medo cheira a medo.
Quen cheira a medo,
chéirano
heroes que cheiran coma heroes.
Non bebas do mar,
o mar sabe a máis.
Quen bebe do mar,
desde entón só ten
sede de océano.
Non constrúas unha casa,
senón estarás na casa.
Quen está na casa,
agarda
visitas tardías e abre.
Non escribas cartas,
as cartas van ó arquivo.
Quen escribe cartas,
subscribe
o que ha quedar del algún día.
Versión galega de Úrsula Heinze e Ramón Lorenzo na antoloxía intitulada As galiñas de vento (Xerais, 2002) que compilaba textos dos seus tres primeiros poemarios As vantaxes das galiñas de vento (Die Vorzüge der Windhühner, 1956), Triángulo de vías (Gleisdreieck, 1960) e Interrogado (Ausgefragt, 1967).

Esta entrada foi publicada en Poesía, Versións ou traducións. Garda a ligazón permanente.