Poemas (LXXII): «Eating Poetry» («Comendo Poesía»), de Mark Strand

MarkStrand
Antonte foise en Brooklyn (Nova York) outro poeta que me interesa, o norteamericano, de orixe canadense, Mark Strand (11 de abril de 1934 – 29 de novembro de 2014), vítima dun liposarcoma. Alén de ensaísta (nesta ligazón pódese ler o seu traballo Poetry in the World), prosista e tradutor, era Membro da Academia Americana de Artes e Letras. A súa importante obra recibiu numerosos premios literarios, entre os que salientan o Pulitzer de Poesía en 1999 polo libro Blizzard of One (Poems). o Wallace Stevens Award en 2004 e, en homenaxe, A Medalla de Ouro en poesía da Academia Americana de Artes e Letras.
A min chegoume a través dos libros da súa autoría que publicou Visor, Blizzard of One (Poems), 1998 [Tormenta de uno (Poemas), 2009], Man and Camel (Poems), 2006 [Hombre y camello (Poemas), 2010] e Almost Invisible [Casi invisible, 2012]. E tamén coido ben interesante o seu labor como tradutor, interesado pola poesía indíxena e pola española e a portuguesa. Velaí algúns dos seus títulos neste eido: 18 Poems from the Quechua (1971), The Owl’s Insomnia (1973), sobre poemas de Rafael Alberti ou sobre poemas do brasileiro Carlos Drumond de Andrade, Souvenir of the Ancient World (1976), que logo compilou en Looking for Poetry: Poems (2002).
Na súa memoria reproduzo o magnífico poema «Eating Poetry» («Comendo Poesía») na versión do escritor brasileiro Wagner Miranda, tirada do seu blogue brincando de deus. Velaí:
Eating Poetry
Ink runs from the corners of my mouth.
There is no happiness like mine.
I have been eating poetry.
The librarian does not believe what she sees.
Her eyes are sad
and she walks with her hands in her dress.
The poems are gone.
The light is dim.
The dogs are on the basement stairs and coming up.
Their eyeballs roll,
their blond legs burn like brush.
The poor librarian begins to stamp her feet and weep.
She does not understand.
When I get on my knees and lick her hand,
she screams.
I am a new man,
I snarl at her and bark,
I romp with joy in the bookish dark.
Mark Strand
Comendo poesia
Tinta escorre pelos cantos da minha boca.
Não há felicidade como a minha.
Andei comendo poesia.
A bibliotecária não acredita no que vê.
Com olhos tristes
ela caminha com as mãos sobre o vestido.
Os poemas se foram.
A luz é parca.
Os cães estão na escada do porão, subindo.
Seus olhos giram,
suas pernas loiras queimam como um pincel.
A pobre bibliotecária começa espernear e chorar.
Ela não entende.
Quando eu me ajoelho e lambo sua mão,
ela grita.
Eu sou um novo homem.
Eu rosno para ela e lato.
Eu faço a festa na escuridão dos livros.
(Versión de Wagner Miranda)
Presentación do libro 26 poemas tempranos, de Mark Strand, e lectura de poemas polo autor (11/03/2013)

Esta entrada foi publicada en Memoria Literaria, Poesía, Versións ou traducións. Garda a ligazón permanente.