«Carta aos nenos do mundo» de Siobhán Parkinson, a mensaxe do Día Internacional do Libro Infantil traducida por Concha Blanco

(A  imaxe do cartel é da ilustradora irlandesa Niamh Sharkey)
Concha Blanco (Lires, Cee, 1950), amiga e veciña, foi a escritora galega convidada pola OEPLI para versionar na nosa lingua a fermosa e moi suxestiva «Carta aos nenos do mundo» de Siobhán Parkinson, texto da mensaxe do Día Internacional do Libro Infantil 2014, que vén acompañada do cartel da ilustradora Niamh Sharkey, ambas e dúas irlandesas porque este ano o seu País foi o escollido para lembrar a efeméride.
A mensaxe asinada pola escritora irlandesa Siobhán Parkinson foi divulgada polo Consello Internacional sobre Literatura para as/os Xoves (IBBY) para conmemorar o Día Internacional do Libro Infantil, que se celebra o 2 de abril, coincidindo co día do aniversario do escritor dinamarquês Hans Christian Andersen.
Deseguida reproduzo o texto de Siobhán Parkinson intitulado «Carta aos nenos do mundo» na versión galega de Concha Blanco, que tamén se pode ler nesta ligazón.
«Carta aos nenos do mundo» de Siobhán Parkinson
Os lectores, a miúdo lle preguntan aos escritores como escriben as súas historias – De onde saen as ideas? Veñen da miña imaxinación, contéstalles o escritor. Ah, claro, adoita responder o lector. Pero, onde está a túa imaxinación, de que está feita e é certo que todo o mundo ten unha?
Ben, responde o escritor, está na miña cabeza, por suposto, e está composta de imaxes e palabras e recordos e rastros doutras historias e palabras e fragmentos de cousas e melodías e pensamentos e rostros e monstros e formas e palabras e movementos e palabras, ondas e arabescos e paisaxes e palabras e perfumes e sentimentos e cores e rimas e pequenos estalos e asubíos e sabores e explosións de enerxía e adiviñas e brisas e palabras. Todo iso xirando aí dentro e cantando e comportándose como un calidoscopio e aboiando e sentándose e pensando e rañando a cabeza.
Por suposto que todo o mundo ten imaxinación: sen ela, non seriamos capaces de soñar. Porén, non toda imaxinación ten as mesmas cousas dentro dela. Probablemente, a imaxinación dos cociñeiros conteña na súa maioría sabores, da mesma maneira que a imaxinación dos artistas conterá sobre todo cores e formas. A imaxinación dos escritores está principalmente chea de palabras.
Para os lectores oíntes de historias, as súas imaxinacións tamén se nutren de palabras. A imaxinación dun escritor traballa, dá voltas e dá forma ás ideas, aos sons, ás voces, aos personaxes e aos acontecementos ata convertelos nunha historia; esta historia non está composta doutra cousa que non sexan palabras, batallóns de garabatos desfilando polas páxinas. Entón ocorre que, de pronto, chega un lector e eses garabatos cobran vida. Seguen estando na páxina, seguen parecendo garabatos pero tamén están choutando na imaxinación do lector, e este dá forma e fía as palabras para que a historia agora teña lugar na súa cabeza, como tivo lugar na cabeza do escritor.
Este é o motivo polo que o lector é tan importante para unha historia como o é o escritor. Só hai un escritor para cada unha delas, pero hai centos ou miles ou incluso ás veces millóns de lectores de historias, que len no mesmo idioma que o do escritor ou que quizais ata lean traducións en moitos outros idiomas diferentes. Sen o escritor, non nace o conto; sen todos os miles de lectores arredor do mundo, o conto non chegará nunca a vivir todas as vidas que pode vivir.
Todo lector dunha historia ten algo en común cos outros lectores desa mesma historia. Separadamente, aínda que tamén dalgunha maneira xuntos, eles recrearon a historia na súa propia imaxinación: unha acción que é tanto privada como pública, individual como común, íntima como internacional.
É, posiblemente, o que os humanos fan mellor.
Seguide lendo!