Na Homenaxe Nacional a Bernardino Graña

(De esquerda a dereita, Pablo Mato, Alfredo Ferreiro, Bernardino Graña, Alexandre Ripoll, Alexandre Nerium e eu propio no barco. No fondo á dereita pódese ollar a Xosé Mª Álvarez Cáccamo. Fotografía realizada polo pintor Nolo Suárez con móbil. Premer na imaxe para agrandar o tamaño)
Moitos foron os momentos emotivos da Homenaxe Nacional a Bernardino Graña Villar (Cangas de Morrazo, 1932), celebrada o pasado sábado baixo o lema MEDRE O MAR! e organizada pola AELG (Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega) e o Colectivo ArTeu.
Non puidemos estar na xornada da mañá, na zona dos menhires do Parque da Torre de Hércules, onde os artistas crearon arredor da obra do poeta, aínda que logo ollamos os seus traballos que foron expostos pola tarde no patio da Reitoría(Maestranza) da Universidade. Tampouco estivemos para o contacontos e as lecturas dramatizadas nin para o recital Outras Voces, no que participaron varios poetas, como os amigos Alfredo Ferreiro, Tati Mancebo, o fisterrán Alexandre Nerium, Alexandre Ripoll (quen foi o meu primeiro profesor de lingua e literatura galega no bacharelato en Cee) ou Dores Tembrás.
Porén, fixemos parte da travesía polo mar da Coruña, que non chegou a pasar A Marola, porque había mar de fondo. Con Xurxo Souto, coma armadanzas, falaron Anxo Angueira, Xabier P. DoCampo e o mariñeiro Luís Dopico, quen reivindicou a pesca artesanal da baixura e tamén nos lembrou a orixe da microtopinimia dos baixos e lugares máis emblemáticos da ría coruñesa.
Unha marcha gaiteira, con Maghúa, Peixe e amigos e Os Vicentes de Elviña, levounos polas rúas da cidade vella até o Paraninfo da Universidade da Coruña, na Maestranza, onde tras as intervencións dunha representante da UDC, de Xosé Luís Méndez Ferrín, presidente da RAG e de Cesáreo Sánchez Iglesias, presidente da AELG, tivo lugar un magnífico acto poético-musical, con proxeccións audiovisuais de Xacobe Meléndrez Fassbender e as lecturas de Xosé María Álvarez Cáccamo, Anxo Angueira, Marica Campo, Marta Dacosta, Lois Diéguez,  Xosé Manuel Millán Otero, Pilar Pallarés, Manuel Rivas,  Xavier Seoane, Xulio L. Valcárcel e Diana Varela Puñal, intercalados coa música de Pablo Coello e A Quenlla e o Coro mar das Acentes, quen pecharon a xornada logo das palabras agarimosas e sentidas do propio poeta homenaxeado, lembrando o maxisterio do seu tío Emilio, un mariñeiro que inspirou unha presada dos seus poemas.

Case morto vivín sen coñecerte
aló na chaira seca por absurdas rúas
onde ninguén me soubo dar mornura.
Foi soedade desconforme adentro
e a semente a caír en terra dura.
¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?
Erguinme e vinte ao regresar á terra
como se fora todo aquelo un soño
pesado e ti xa foras sempre miña.
Foi outra vez materno en aloumiño
o bico teu na lingua.
E foi de novo corazón adentro
comprender a existencia e a dozura.
¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?
Pero hoxe mesmo o día abriu en medo
entrou na fiestra un sol estraño inmenso
e deixáchesme o leito en mantas frías.
Está a volver agora corazón adentro
a soedade o podre a agonía
a me pinchar as cousas en millóns de pugas
cada minuto en séculos de agullas.
¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?